Во овој живот
На две столици не научив да седам
Ниту на две љубовта да ја делам
Та еден дел тебе да ти дадам
А друг на некој по кој пилето не ми пее
Ниту знам како себе на две да се пресечам
И која полојна кому ќе ја стокмам
Ниту со две лајци знам да јадам
А и од две чаши вино не пијам
Ете не знам
Не знам како еден чоек на два дела се дели
И не научив срцето и глата да ги одвојам
Та срцето за еден да ми чука
А глата да одбери кој душава нема да ја скини
Кај мене сето едно е
Ко со златна жица врзани
И тегни ја
Сечи ја
Џабе кога не бива
И џенем да фатам ако знам оти баш тебе те љубам
Ко глата знај оти за срцево болест си ми
А тоа инаетливо и пак кај тебе се врти
Ко да не му е доста
Ко самото бељата да си ја бара
Не научив
Во овој живот не научив мудра да бидам
И срце да замрзнам
За да ми трае
За да го имам и на старост
Туку давај без усул
Ко да не ќе осамне повторно ден
Ко да не ќе ми треба и за година или две
Та парчосувај го
И кини од него
Раздавај ко задушница да е
Ко на гробје за сите собрани да има
Не знам
Ете пусто тоа само не знам
Како на две столици да седам
И како со една рака твојата да ја држам
А со другата за некој што ќе ме чува да се фатам
Оти рацеве знаат само еден човек да гушкаат
И лице да милуваат
Оти и молитви ко кажуваш
Двете споени ги држиш
И не знам
Не знам како душата неискасапена да ја чувам
Кога од две зла
Секогаш ќе те одберам тебе
Ана Бунтеска
