Има деној кои завршуваат уште пред да започнат
Во кои од изгрејсонце па до зајдисонце не се наоѓаш
Та ко ќе се свестиш ти фали средата
Или во недела, четвртокот го бараш
И никако не успеваш да се присетиш каде ти кинисал денот
И зошто без тебе одминал и не се вратил
Има деној пиле
Во кои не ти е ниту лошо ниту арно
Ко да не си тука
Ко душата некаде да ти заминала
А без неа телото не ти памети ништо
Ко да си бил во некој паралелен свет
И одозгора гледаш ама ништо не догледуваш
И на слепо ти минуваат саатите
Ете, има такви деној
Кога сакаш назад да се завртиш
И часовникот да го застаниш
На сила стрелките да ги вратиш
И се’ отпочеток да почни
Ко да ќе можеш нешто да смениш
Еве на пример со насмев да станиш
В кревет да се истегниш толку силно и долго
Небаре телото за некој сантим ќе го издолжиш
И копчето за бол на OFF да го стисниш
Капата на глата да ја накривиш
И да ти биди рамно ко езеро без браној
Има деној
Има деној ко за ништо и за никаде си
Ама од оваа кожа знаеш дека нема каде да одиш
И ќе стисниш заби за да истуркаш до легнување
Како-така времето да ти помини
Та ќе се потсеќаш оти треба да се смееш
Ќе се потштипниш ко мајка ти шо ти праела
За на гости бељи да не правиш
И со олеснување ко ќе си легниш
Насмевката од усни ќе ја отштрафиш
И ќе ја тргниш настрана за некој друг, поубав ден
Со олеснување дека еве овој си го преживеал…
Ана Бунтеска
